Halo Infinite

Choć jest to już trochę banalne, nadal fascynujące jest wyobrażenie sobie ostatnich kilku lat w 343 Industries. Choć pod pewnymi względami odnoszą sukcesy, takie jak wypuszczenie zawsze ambitnej Halo: The Master Chief Collection, można bardzo łatwo zasugerować, że stracili przynajmniej w oczach najbardziej oddanych fanów. Niezależnie od tego, czy to prawda, czy nie, wydaje się, że dla wielu zagorzałych fanów Halo, 343 po prostu nie dostarczało im Halo, jakiego pożądali. I pod tym względem Halo Infinite ma wszystko, aby stać się hitem.

Kiedy w końcu w sieci pojawiła się pełna wersja rozgrywki i wreszcie zobaczyliśmy wyniki wielomilionowych funduszy inwestycyjnych Microsoftu w zupełnie nowym silniku graficznym Slipspace, wszystko upadło. Podczas gdy część pogardy była całkowicie niezasłużona, nie można lekceważyć rozczarowania tej samej grupy wokalnej fanów, a 343 wróciło, pobite, z powrotem do deski kreślarskiej, a następnie przez 10 miesięcy było wyśmiewane za pomocą memów Craiga.

Ich podróż jako studia prowadzi do tego. Do Halo Infinite. Ciężar na jego i ramionach jest ogromny, oczekiwania są wysokie, a wszystko sprowadza się do tego, czy 343 naprawdę może to odwrócić i udowodnić wszystkim, że są właściwymi strażnikami spuścizny Chiefa.

Kampania Halo Infinite łamie tradycję na kilka istotnych sposobów i warto poświęcić trochę czasu na właściwe wyjaśnienie jak. Po pierwsze, kampania nie ma charakteru ściśle liniowego, daleko jej do tego. Podczas gdy Chief wykonuje liniowe, oddzielne misje na Zeta Halo, odkrywa całkiem otwarty świat w drodze do każdego z nich, a gra oferuje klasyczne pułapki otwartego świata, takie jak uwolnienie niewoli oddziałów UNSC, odzyskanie wybranych tak zwanych „FOB's" lub „Flight Operations Buildings" i niszczenie infrastruktury Wygnańców, takiej jak bazy, zbrojownie i odlewnie broni oblężniczej. Przez cały czas można znaleźć spartańskie rdzenie, które służą do stopniowego ulepszania zbroi Wodza w stylu RPG-lite. Istnieje nawet co najmniej tuzin walk z pół-bossami z punktami zdrowia, które można przebić.

Tak więc, podczas gdy rzeczywiste doświadczenie eksploracji Forerunnera, przebijania się przez obronę wroga za pomocą powracającej broni, takiej jak MR40 lub Needler i uczenia się więcej o pierścieniach Halo, losie Cortany lub planach Wygnańców dla Zety, doświadczenie związane z tym rozpoznawalnym rdzeniem jest bardzo rozwinięte.

I to głównie na lepsze. Świat Zeta Halo jest pięknie zrealizowany i chociaż nie ma wizualnej różnorodności tradycyjnego otwartego świata, pasma górskie, gęsta przyroda i całkiem niesamowita odległość rysowania zapierają dech w piersiach. Ponadto wspomniane FOB dają ci możliwość odradzania się niektórych pojazdów, a także możesz wybrać precyzyjne uzbrojenie, co oznacza, że ​​ogólnie możesz wybrać, jak chcesz podejść do danego celu. Różnorodność powracających umiejętności, takich jak Thrusters, Shield Wall, różnorodne granaty i nowe ulepszenia pancerza Mjolnira, a także szczerze mówiąc niesamowity Grappleshot, mający więcej treści do zaangażowania, który niekoniecznie rozwija fabułę, jest w rzeczywistości mile widzianą zmianą dla lepsze.

Nie oznacza to, że podwójny skok z liniowego projektu misji do znacznie bardziej otwartej piaskownicy jest bez wad. Wielu prawdopodobnie uzna, że ​​same działania są raczej foremką do ciastek, co oznacza, że ​​nie przełamują schematów ani nawet nie otwierają nowych dróg, z tradycyjną mieszanką celów o wysokiej wartości, operacji ratunkowych i ataków na bazy. Powiem, że ogólny powód ustalony dla wypełnienia tych opcjonalnych celów jest rozsądny i jest nieodłączną satysfakcją ze stopniowego rozszerzania obecności Rady Bezpieczeństwa ONZ na Zeta Halo, postrzegania jako ratowanie oddziałów, zabezpieczanie FOB i osłabienie przyczółka Wygnańców zwiększa liczbę patroli na drogach i zwiększa siłę ognia do Twojej dyspozycji, gdy naprawdę tego potrzebujesz. Ale jest „tak samo", z braku lepszego słowa, a Infinite mógł użyć bardziej wyrazistej zawartości opcjonalnej, ponieważ po raz pierwszy wprowadza inne podejście do świata Halo.

Kiedy to wszystko zostało powiedziane i zrobione, Halo Infinite pozostaje jedną z najściślejszych i najbardziej zoptymalizowanych strzelanek pierwszoosobowych w najnowszej pamięci. Wszystkie bronie spośród około 22, które oferuje gra, są zupełnie inne, a kultowy przebieg walki jest tak samo satysfakcjonujący jak zawsze. Wystrzelenie kilku celów z daleka, przejście do walki w zwarciu, wystrzelenie z haka do wysokiego punktu obserwacyjnego, rzucenie granatu w odpowiednim momencie, złapanie kanistra z paliwem, rzucenie go ładującym się brutalem - jest poczucie postępu. To gra, która bardziej niż cokolwiek innego sprawia, że ​​inne strzelanki FPS wydają się mniej satysfakcjonujące, mniej dopracowane. Z całego serca uosabia założenie, że nie chodzi o samą ilość mechanik do dyspozycji gracza, ale o to, jak można je połączyć w sekwencję, która wydaje się zamierzona.

Narracja kontynuuje ścieżkę, którą rozpoczęły poprzednie gry stworzone przez studio. Do pewnego stopnia gra zrzuca trochę nadwagi, takich jak Spartan Locke, Blue Team, Lasky, a nawet dr Halsey. Podczas gdy niektóre postacie są stopniowo przywracane, a inne muszą zadowolić się odniesieniam, jest to bardziej szczupłe doświadczenie narracyjne, skupiające się na kilku wybranych aspektach ekspansywnej tradycji. Kiedy mówię, że idzie dalej, to w tym sensie, że nadal bada oszustwo, ale troskliwą relację między Cortaną i Chiefem, skupia się bardziej bezpośrednio na samym Chiefie, przedstawiając go jako coraz bardziej zmęczonego światem człowieka, skłonnego do walki, ale być może zacznie odczuwać skutki powtarzającej się odwiecznej walki o przetrwanie. Jest dobrze napisany, w świetnym tempie i pełen zwrotów akcji, ale w dużej mierze skrojony z tego samego materiału, co poprzednie gry. Mam na myśli to, że przygotuj się na nowych wrogów oprócz Wygnańców, przygotuj się na niejasne tytuły, takie jak „The Endless", „The Forge" i „The Key" i przygotuj się na to, że początkowo nie dostaniesz tego w całości.

Chociaż silnik Slipspace nie jest dokładną klasą mistrzowską, porównując wszystkie inne silniki używane regularnie w dzisiejszym biznesie, jest całkiem dobrze zoptymalizowany, oferując wspaniały zasięg rysowania, płynną rozgrywkę i dość szczegółowe przerywniki i efekty wizualne. W Halo Infinite chodzi bardziej o skalę niż o szczegóły, ale myślę, że mogę śmiało powiedzieć, że gra jest zarówno ładna, jak i płynna. Kompozytor Gareth Coker czyni cuda z istniejącym muzycznym wszechświatem Halo, dostarczając grzmiące bębny, piękne smyczki i pulsującą elektronikę, a w połączeniu daje to całkiem wspaniałe wrażenia.

Dla 343 Industries Halo Infinite miało być wszystkim lub niczym. Setki milionów dolarów i lata po latach pracy i trudu i oto stoimy - Halo Infinite to prawdziwy sukces, waleczny wysiłek rozwojowy i odpowiednia kontynuacja serii, która na to zasługuje. Chociaż pułapki w otwartym świecie mogą być dla niektórych przyprawiające o mdłości, to tempo, wzruszająca fabuła, ciasna rozgrywka i efektywna estetyka, miejmy nadzieję, przypomni wszystkim, że Chief jest dokładnie tam, gdzie powinien być.