The Sims 4: Życie Eko

Jest coś wyjątkowego w serii The Sims. Można powiedzieć, że to marka, która dorastała wraz ze mną. Wszystko zaczęło się jakieś dwadzieścia lat temu i nawet gdy byłam małym dzieckiem, potrafiłam zarywać nocki, przyklejona do ekranu, czekając na awans sima lub narodziny innego. To dzięki Simsom właśnie poznałam syndrom "jeszcze tylko pięciu minut".

Najnowsze rozszerzenie do czwartej odsłony serii, Życie Eko (ang. Eco Lifestyle), skusiło mnie na powrót do gry po kilku latach przerwy. Nie ukrywam, że The Sims 4 skutecznie zniechęciła mnie do siebie w dniu premiery: jasne, EA i Maxis wróciły do oprawy graficznej przypominającej komiksową i wciąż moją ulubioną "dwójkę", a nacisk na rozwój relacji między simami zachwycał, jednak ogólnie rzecz biorąc grze brakowało zawartości i była zacofana mechanicznie względem swoich poprzedniczek, zwłaszcza otwartego świata z "trójki".

Życie Eko jest jednym z najciekawszych rozszerzeń serii w całej jej historii. Pozwala uczestniczyć w prowadzeniu zdrowego trybu życia wspólnie z innymi mieszkańcami nowej dzielnicy Evergreen Harbor (i wszystkich wcześniej dostępnych), która zmienia się pod wpływem działań simów, a konsekwencje naszych decyzji szybko stają się bardzo widoczne. Dodatek wprowadza wiele towarów i produktów pochodzących z lokalnych firm, wyprodukowanych etycznie, odnowionych czy poddanych recyklingowi. Poza mnóstwem fryzur, strojów, mebli i materiałów budowlanych Życie Eko niesie ze sobą nową mechanikę, a mianowicie ślad ekologiczny. Jeśli nie będziemy zwracać na niego uwagi choćby w minimalnym stopniu, szybko zmienimy swoje otoczenie w chlew.

Zauważymy, że nasi simowie kaszlą przez gęsty smog, czują się niekomfortowo, a rośliny przestają rosnąć. Jednakże jeśli upewnimy się, że dobrze recyklingujemy śmieci (warto pamiętać, by oddzielać kompost od surowców wtórnych), zaczniemy hodować własne jedzenie, odnawiać stare meble i przejdziemy na zieloną stronę mocy, będziemy się naprawdę świetnie bawić.

Głosowałam za zielonymi inicjatywami w mieście za każdym razem, kiedy mogłam, jednak zanim zaczęłam promować mój ekologiczny styl życia i zachęcać do zmiany pozostałych mieszkańców (wielu początkowo nie zgadzało się z moimi planami), moje poglądy były odrzucane, a sąsiadom zależało na produkcji musujących napojów, zamiast utrzymaniu porządku w mieście.

Oto ja, żyjąc w trzech ułożonych razem kontenerach transportowych, brałam jak najszybsze prysznice, by nie marnować wody. Gotowałam dzięki kuchence zasilanej energią słoneczną. Moja simka była oczywiście nieszczęśliwa z powodu niespełnionej potrzeby grania w gry wideo (rozumiem cię, kochana, ale masz ważną misję do wypełnienia). W końcu zaczęłam pukać do drzwi sąsiadów, aby uświadomić im, że powietrze jest zanieczyszczone, a moje uprawy nie rosną przez ich lekkomyślność. Na szczęście moja ciężka praca ostatecznie się opłaciła, ale nie powiem, że było to łatwe zadanie ani że szybko osiągnęłam swój cel. Życie Eko to prawdziwe zobowiązanie, ale przynosi też olbrzymią satysfakcję.

Jak to w Simsach bywa, rozszerzenie porusza często poważne wątki w kuriozalny wręcz sposób (każdego zmarłego sima można przykładowo przerobić na pierogi...) i nie brak mu specyficznego dla serii humoru. Co jednak zabawne, najnowszy dodatek, mimo niedorzecznych mechanik, nie różni się tak bardzo od życia eko w rzeczywistości: jest trudny, wymaga wielogodzinnego wkładu i dbania o wiele rzeczy naraz, ponieważ tylko wtedy uda nam się dokonać widocznej zmiany w świecie. To jedno z najciekawszych i najbardziej złożonych DLC, jakie widziała ta seria.