Chorus

Chorus to barwna gra akcji science-fiction, której podstawą są walki statków kosmicznych. Największą siłą gry jest jej prezentacja techniczna, ponieważ deweloper Fishlabs stworzył kilka wysokiej jakości teł. Prezentacja wszechświata ogranicza się do półotwartych systemów gwiezdnych, a różne środowiska gry - zwłaszcza w najsilniejszych, obecnych systemach - są na najwyższym poziomie. Latanie przez głęboką przestrzeń z dużą prędkością jest ładnie przedstawione i chociaż eksplozjom brakuje pogłosu, efekty specjalne są ogólnie godne uwagi.

W grze Chorus duży nacisk kładzie się na proces namierzania, ponieważ musimy dokładnie atakować innych pilotów, jednostki lotnicze lub nieruchome cele, unikając ciągłego ostrzału wroga. Aby to ułatwić, Fishlabs wprowadził tzw. stan „dryfowania", który pozwala nam na swobodne rozglądanie się i celowanie, przy jednoczesnym zachowaniu aktualnego kierunku i prędkości naszego statku kosmicznego. Jeśli wyjdziemy z tego ślizgającego się stanu, wystartujemy w kierunku, w którym obecnie stoimy. Ta metoda sterowania wymaga na początku trochę przyzwyczajenia się, ale bardzo dobrze nabiera zwinności naszego pilota i jest niezwykle potężna.

Liniowy system progresji sprawia, że ​​poruszamy się tam i z powrotem między systemami gwiezdnymi, zdobywając nową broń lub umiejętności do wykorzystania w jasno określonych sytuacjach. Lasery i błyskawice przedzierają się przez tarcze wrogów, wybuchy rakiet ranią oddziały pancerne, a w pewnym momencie zyskujemy zdolności teleportacji i taranowania, dla których również są specjalnie zaprojektowane pola zastosowania. Kiedy te elementy łączą się w fajną stałą część lub konkretne wyzwanie, Chorus działa dobrze, ale między tymi momentami może upłynąć dużo czasu, gdy tak naprawdę nic się nie dzieje. Twórcy oczywiście starają się dodać trochę aktywności do swojego świata, ale większość misji to skromny materiał wypełniający.

Zazwyczaj musisz w coś strzelać lub skanować obszary, dopóki nie zbierzesz wystarczającej ilości rozproszonego ładunku. Nagrody obejmują zarówno pieniądze, jak i nieznaczne modyfikacje, których możesz użyć do ulepszenia swojego pojazdu. Na początku zatrzymywałem się do hangaru dość często, aby poprawić systemy mojego statku, ale tak naprawdę nie musiałem. Instalowanie świeżych modów nieznacznie zwiększa procenty, a kiedy odblokujesz coś, co przynosi zauważalną korzyść, staje się to nieistotne, gdy tylko rozpocznie się następny rozdział. Po odblokowaniu odpowiednich rytuałów (umiejętności), personalizacja statku traci jeszcze większe znaczenie, ponieważ możesz ich używać do niszczenia tarcz, zamrażania wrogów w zastoju lub teleportowania się przez niebezpieczeństwa za naciśnięciem jednego przycisku.

Ze względu na ogólną monotonię rozgrywki, tym większy nacisk kładzie się na fabułę Chorusa, co niestety wydaje się totalną porażką. Sednem tej historii jest kult religijny, który dążył do uzasadnionych celów, aż w pewnym momencie zgubił drogę. Byliśmy najgorętszym wyznawcą, ale nie mogliśmy dłużej stać z boku i patrzeć na niesprawiedliwość naszego przywódcy, więc uciekliśmy. Przez kilka lat trzymaliśmy głowę nad wodą gdzieś na skraju galaktyki, aż pewnego dnia przeszłość nas dopadła i zmusiła do rozliczenia się raz na zawsze. Podobnie jak w przypadku prawie wszystkich wariacji tej jednej historii, nasza tragiczna bohaterka musi pokonać własne słabości, aby osiągnąć to, w czym zawiedli wszyscy, którzy byli przed nią. Jednak postać Nary nie została wystarczająco rozwinięta, aby móc znieść wszystkie te aspekty. Nasza tragiczna bohaterka jest i pozostaje pustym naczyniem, które dla autorów nie jest niczym więcej niż alibi.

Bohaterka jest mentalnym wrakiem, który zabił niezliczoną liczbę osób. Gra spędza dużo czasu na początku przygody, aby wyjaśnić, jak bardzo ta osoba cierpi z powodu swoich czynów - i że przez długi czas nie była w stanie uwolnić się od emocjonalnej udręki bycia sobą. W większości dialogów pilotka jest zbyt twarda, a także zbyt skupiona, by ujawnić się nieznajomym. Kiedy pojawia się poczucie winy, głęboko zakorzeniony ból emocjonalny lub inne aspekty przeszłości, Nara jest zwykle płaczliwą, beznadziejną i skrajnie pesymistyczną osobowością, która nie chciałaby nic więcej, jak tylko odpokutować za swoje grzechy. Kiedy Nara zdradza nam swoje intymne myśli, ostre małe noże, które nieustannie wgryzają się w jej poczucie własnej wartości, stają się jeszcze bardziej widoczne.

U jej boku znajduje się supernowoczesny statek kosmiczny o nazwie Forsaken (w skrócie „Forsa"), który przyjmuje ambiwalentną, przede wszystkim toksyczną rolę. Forsa jest „jedynym sojusznikiem" Nary, ale jednocześnie jest ściśle spleciony z jej traumą. Autorzy starają się przedstawić tę inteligentną broń jako niezależnie myślącą, czującą istotę, ale jednocześnie kastrują sztuczną inteligencję statku do tego stopnia, że ​​nie ma już pamięci na nic innego niż nienawiść i chęć zemsty. W końcu wszystkie nadzieje pokładają w duecie składającym się z osoby niestabilnej emocjonalnie, która pilnie potrzebuje opieki psychiatrycznej, oraz broni, która permanentnie podżega jej właścicielkę do masowych morderstw. Ponieważ Fishlabs prawie wyłącznie używa zużytych fraz i znaczących aluzji, aby coś podpowiedzieć (ale nigdy nie powiedzieć), uważne śledzenie dłuższych rozmów i dyskusji w grze jest ogólnie niezwykle trudne.

Zespół pisarski Fishlabs zajmuje się niektórymi złożonymi tematami, z których wszystkie są poruszane tylko powierzchownie. Jeśli jest to konieczne, aby historia się rozwijała, nasza jakże zepsuta bohaterka działa bezbłędnie; nawet jeśli oznacza to, że gra zdaje się zapominać, że jej świat legł w gruzach. Chwile rozwoju postaci nie są w stanie zilustrować niewyobrażalnej powagi takich wydarzeń, dlatego iluzja, że ​​Nara w swoim stanie pilotuje statek kosmiczny ze śmiertelną precyzją - lub podżega do buntu przeciwko imperium - jest niewiarygodna.

Fakt, że nieudolnie opowiedziana historia Fishlabs nie znajduje wylęgarni w tym jednowymiarowym uniwersum dobra i zła, może nie być dużym problemem dla wszystkich. Jeśli chcesz zignorować jęczącego masowego mordercę, nadal możesz wygodnie zestrzeliwać statki kosmiczne w Chorus i rozkoszować się dużymi skałami na świecącym tle. Akcja jest solidna, sterowanie przystępne i jest wiele do zrobienia, gdy zamieniasz wielu wrogów w kosmiczne śmieci. Jeśli jednak nie chcesz rozpraszać się narracją, prawdopodobnie szybko się znudzisz, ponieważ powierzchowne systemy rozgrywki nie ratują gry przez cały czas jej trwania. To, co mnie tak bardzo frustruje, to fakt, że w zasadzie są tam wszystkie elementy niezbędne do dobrej gry - autorzy po prostu nie byli w stanie połączyć swoich pomysłów w spójną całość.